பற்றியும் பற்றாமலும் - உன்னைப் போல் ஒருவனும் மற்றவர்களும்

பொதுப்புத்திகளால் பாராட்டப்பட்டு, கலகக்காரர்களால் கிழித்து தோரணம் கட்டப்பட்ட உன்னைப் போல் ஒருவன் படம் பார்த்தேன். பிடித்திருந்தது. Nice, crisp movie. மோகன்லால் பாத்திரம் பிடித்திருந்தது. ரொம்ப நல்லாவும் செய்திருக்கார். லட்சுமியும் கொடுக்கப் பட்ட பாத்திரத்தில் நன்றாகச் செய்தார் என்று தோன்றியது. முதல்வருக்குக் கூழைக் கும்பிடு. மற்ற இடத்தில் திறமை காண்பிக்காத வெற்று அதிகாரம் என்று நன்றாகவே இருந்தது அவருடைய நடிப்பு. நிறைய எதிர்மறை விமர்சனங்கள் படித்திருந்ததால் நுட்பமாகப் பார்க்க முடிந்தது. அல்லது அப்படி நான் நினைத்துக் கொண்டேன். ஏனென்றால் தமிழ் வலையுலக இலக்கணப்படி வெட்கி நிற்க வேண்டிய விஷயம் என்றாலும் பாப்கார்ன், பெப்சி பற்றியும் ஒருபுறம் கவலை இருந்தது.

எதிர்பார்த்தபடியே 'மூன்றாவது பெண்டாட்டி' காட்சியில் சந்தான பாரதி வசனத்திற்கு மும்பையிலும் சிரிக்கிறார்கள். எனக்கு எரிச்சல் வந்தது. அதே போலவே கடைசியில் அந்த ஐ.ஐ.டி. அம்பியும், அடையாளம் சொல்லிய போலிசும் அந்தர் பல்டி அடிப்பதும். அதற்கும் நிறைய பேர் நெகிழ்ந்து போகிறார்கள். இவை எல்லாம் தவறான கண்ணோட்டம் என்று புரிந்த அளவில் எனக்கும் கொஞ்சம் பொதுப்புத்தி கழன்று, இலேசாக ஒளிவட்டம் தலையின் பின் சூழ்வதை உணர முடிந்தது.

மற்றபடி இவ்வளவு குடல் ஆபரேஷன் தேவை இல்லை படத்திற்கு என்பது என் எண்ணம். இவ்வளவு சச்சரவுகளில் ஊர் இரண்டு பட்டதில் என்னைப் போன்ற கூத்தாடிகளுக்கு பொழுது நல்லாப் போச்சு.

இந்த கலக விமர்சனங்களால் கவரப்பட்டு

சென்ற வாரம் டி.வி.யில் பார்த்த 'பம்மல் கே.சம்மந்தம்' படத்தில் ஒரு காட்சி. கமல், ஸ்ரீமன் இருவரையும் லாக்-அப்பில் போட்டுவிடுவார்கள். ஸ்ரீமன், கைகளை மடக்கி 'அய்யா, தயவு செய்து வெளிய விடுங்க' என்று கெஞ்சுவார். கமல் 'ச்சே, என்னடா பிச்சையா எடுக்குற! இது என்ன'னு சொல்லி மடங்கிய விரல்களை சரி செய்வார். "இது தொழு நோயாளிகளைப் பகடி செய்கிறதா? ஒட்டு மொத்தமாகப் பிச்சைக்காரர்களைப் பரிகசிக்கிறதா?" என்றெல்லாம் யோசித்தேன்.

இந்த மாதிரி நுண்ணரசியல்களுக்கு சுமார் ரக கவிதைகள் எழுதுவது எவ்வளவோ மேல் என்று புரிந்தது. இதில் இன்னொரு சுவாரஸ்ய side-show எத்தனை பேர் பூனைக்குட்டி வைத்திருக்கிறார்கள் என்றும், எத்தனை பேர் அவ்வாறு மற்றவர்களின் பூனைக்குட்டிகளைக் கண்டுபிடிப்பதில் சமர்த்தர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதையும் அவதானிப்பது. Every crisis brings in new (job) opportunities!

****************************************************************

சென்ற வாரம் திடீரென்று உடல் நடுங்கி டெம்பரேச்சர் நூற்று இரண்டைத் தொட்டது. கொதிக்கும் வெய்யிலில் ஸ்வெட்டர் அணிந்து, மனைவி இழுத்துச் சென்றதால் மருத்துவமனை சென்றேன். (எனக்கு டாக்டர், நர்ஸ், ஊசி, டெட்டால் வாசனை, வெளியில் காத்திருத்தல் இந்த காம்பினேஷன் என்றாலே தலை சுற்றி, மயக்கம் போட்டு விடுவேன்). இரத்த அழுத்தம், இரத்தப் பரிசோதனை என்று முதல் ஓவரிலேயே சிக்சர்கள். எதுக்கு இத்தனை பில்ட்-அப்? பேசாமல் மாத்திரைகள் கொடுங்கள். நான் ஓடிப் போய் விடுகிறேன் என்று சொல்ல நினைத்தேன். நா வறண்டிருந்ததால் நான் பேச முயலும் முன் டாக்டர் நகர்ந்து விட்டார். என் மனைவியிடம் 'மஞ்சள் காமாலை, மலேரியா இதெல்லாம் இல்லை என்று ஊர்ஜிதம் செய்ய வேண்டியது அவசியம்' என்று சொல்லவே, 'ம' வில் துவங்கும் வியாதிகள் வேறென்ன என்று ஒரு கவித்துவ சிந்தனையும் எழுந்தது. நர்சிங் ஹோம் சென்று ஆண்டுக் கணக்குகள் ஆனதால் கக்கத்தில் தெர்மா மீட்டர் வைப்பதும், கையில் போடாமல் பேண்டைத் தளர்த்தச் சொல்லி ஊசி போடுவதும்.....எல்லாம் எனக்கு புதுசு கண்ணா புதுசு. அப்போலோ மருத்துவமனை அனுபவங்கள் பற்றிய சுஜாதாவின் எழுத்துகள் ஞாபகம் வந்தது - "மருத்துவமனையில் நமக்கு நடந்தேறும் அவமானங்கள் ஒரு மந்திரி முன்னால் கூட நடக்காது :) ".

மருத்துவ மனையில் ஒரு எட்டு மணிநேரம் கிடத்தி இருந்தார்கள். சுர வேகத்தில் ஏதோ அனத்தினேன் என்று பின்னால் சொன்னார்கள். அடாடா, அத்தனையும் கவிதை வரிகள் என்று பாவம் அவர்களுக்குத் தெரியாது. நீங்களும் தப்பித்தீர்கள். அப்போது அய்யனார் போன் செய்தார். பெரிய அரசியல் தலைவர்கள் பாணியில், 'கொஞ்சம் ஓய்வெடுக்கும்படி மருத்துவர்கள் வற்புறுத்தல். மீண்டும் கூடிய விரைவில் களப்பணிக்கு வருவேன் என்று கூறிக்கொள்ளும் இவ்வேளையில்' என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே 'சரி அப்புறம் பேசலாம்'னு வைத்து விட்டார்.

****************************************************************

நேசமித்ரன் (எவ்வளவு அழகான பெயர்!) கவிதைகள் பற்றி வேலன் முன்னமே எழுதியிருந்தாலும், நானும் அவரைப் பற்றிச் சொல்ல விழைகிறேன். மொழி ஆளுமை, கருத்தாழம் இரண்டும் கூடி வருவது வெகு சிலருக்கே வாய்க்கிறது. நேசன் அத்தகையவர்களுள் ஒருவர். அவருடைய சில கவிதைகள் இங்கே. எல்லாவற்றையும் படிக்க அவர் தளத்திற்குச் செல்லுங்கள். என்னுடைய 'மிகப் பிடித்த' கவிஞர்களுள் இவரும் ஒருவர். Dont miss him.

தார் சாலை லாடங்களும்

ராணி தொலைந்து
மலர் வைத்தாடும் சதுரங்கத்தில்
உறைந்த பிறையின் நிழல்
ஓதமென

பாதி எரிகையில் பெய்த மழைக்கு
பிரேதம் எரிப்பவள் வைத்த பெயர்
புணர்கையில் புறம் முட்டிய பன்றி
நான்
கருணை

மட்கிக் கரையாத ஆணுறைகள் அடைத்த
கழிவுத்தொட்டியில் இறங்க மானிட்டருக்கு பிரதியாய்
நச்சினிக்க கஞ்சா

அலகில் துள்ளும் மீனுக்கு ஒரு கண்ணில் ஆகாயம்

பிதுக்கி எடுத்த தோட்டா
நினைவுறுத்திக் கொண்டே இருக்கிறது யுத்தத்தை


வெண் பாஸ்பரஸும் மல்பெரி இலைகளும்

இடது முலை மேல் அமர்ந்து
இடைவளைவில் எச்சமிட்டு மின்சாரமணியோசைக்கு
அதிர்ந்து பறக்கும் பறவை
மின்மயானத்தில் பசியாறுகிறது

யாருமற்ற வெளியின் குரல்கள்
கடல் மிச்சமிருக்கும் சங்கினை
சுற்றி வரும் குளவியை துரத்தியபடி

யானையின் எலும்புகூடாய்
சூழத் துவங்குகிறது தனிமை

மல்பெரி இலைகளை தின்று கொண்டிருக்கிறாள்
சிறகு முளைக்கும் கனவுகளுடன்


மழை - மூன்று குறிப்புகள்

1.
நகக்குறி நிலாப் பிறை
உள்வாங்கும் கடல்
களபலியாய் பற்றி எரியும் பனை
விடை பெறுகையில் மட்டும் பேசிப் போகும் காற்று

2.
மேக நிழல் கடக்கும் உயரத்தில்
பிரசவிக்கும் யானையின் பிளிறல்
அகவிப் பறக்கிறது மழைப் பார்க்க ஆயிரம் கண்
தோகையுள்ள பறவை

3.
புணர்ந்து மழை பெய்யும் நதியாடி
நிழல் பாயில் அமர்ந்து தலை
கோதிக் கொண்டிருக்கிறான் இன்னொரு நாளில்
சிறு தெய்வம் ஆகப் போகும் பெண்ணை

முன்பெல்லாம் கொஞ்சம் புரிகிற அறிகுறி இருந்தது இவர் கவிதைகளில். இப்போது மெல்ல எழும் விமானம் மேலே மேலே சென்று வானில் மறைவதுபோல ஒன்றும் புரியவில்லை, தெரியவில்லை - விமானம் வானத்தில் இருக்கிறது என்ற ஒன்றைத் தவிர. இவர் இருக்க வேண்டிய உயரம் மிக மிக அதிகம்.